My dear sadness

My dear sadness,

Just recently I read some piece by Frida Kahlo; “I drank to drown my sorrows, but the damned things learned how to swim.” These words took me to think about some things in the darkest of the alleys, about an emotion we dread to face; the most unappreciated and the most misunderstood emotion that we face; the emotion of sadness.

As we all want to come out of it, there are times when we want to relish those solitary tears. Sadness is the only emotion with us when we are lonely.  We think we can find peace and joy in its absence, but it is the reason why we appreciate.

It’s ok to be sad, it’s ok to feel the pain, and it’s OK to be lonely. It’s a reassurance of being human and a gentle reminder that I am just a human.

I have begun to understand what Tolstoy wrote and the background behind the most talked about opening lines of a book in a literary world. In his famous book Anna Karenina he writes "Happy families are all alike, but every unhappy family is unhappy in it's own way". There is diversity in sadness, and diversity is good. Happiness looks the same. Sadness has an individuality, a persona. It helps you grow, to create, to achieve; to go beyond self. It keeps you grounded. 

Happiness is a high.
The way towards happiness is much better than the destination itself. 

Dear sadness, yes, you matter a lot. Good that you've learnt to swim and thanks for being there for me!

उठा उठा चिऊताई!

मी लहान असताना माझी आई मला एक गोड कविता म्हणून उठवायची, आज एकदम ती कविता आठवली,
आज ती कविता इंटरनेट वरून संपूर्ण मिळाली... बहुतेक या ओळी कुसुमाग्रजांच्या आहेत..


उठा उठा चिऊताई
सारीकडे उजाडले
डोळे कसे मिटलेले
अजूनही अजूनही !

सोनेरी हे दूत आले
घरट्याच्या दारापाशी
डोळ्यांवर झोप कशी
अजूनही अजूनही !

लगबग पाखरे ही
गात गात गोड गाणे
टिपतात बघा दाणे
चोहीकडे चोहीकडे !

झोपलेल्या अशा तुम्ही
आणायाचे मग कोणी
बाळासाठी चारापाणी
चिमुकल्या चिमुकल्या !

बाळाचे मी घेता नाव
जागी झाली चिऊताई
उठोनिया दूर जाईभूर भूर भूर भूर !

जुनी आठवण

तो टुण्णीकपळ्ळा हेम्माडुक्की,

हेब्डाळीच्या बुळात शाळूबाई,

शबस्क डबड टण्णण मम्म,

बुळ्याकबुळ्ळ्या मौनिक हैया.

Spelling!

For a long time now, I have been meaning to change the spelling of my name... I have no idea how to go about it... Every time when I write my name I get irritated with the wrong spelling I am using...

I spell my name प्रज्ञा as Pradnya...
Instead it should be Prajna. Pra: प्र and Jna ज्ञा

Should be formally changing it soon!

स्वातंत्र्यदेवतेची विनवणी

बरेच दिवसांनी परत ही कविता वाचनात आली. कुसुमाग्रजांनी १९९६ साली ही कविता लिहिली होती. आजच्या समाजाचे वर्णन यात आहे आणि स्वातंत्र्यदेवता जनतेला उद्देशून मांडलेली ही व्यथा आहे. तुम्ही नक्की वाचा आणि इतरांनाही वाचायला द्या.  

पन्नाशीची उमर गाठली अभिवादन मज करू नका। 
मीच विनविते हात जोडुनी वाट वाकडी धरू नका॥ 

सूर्यकुलाचा दिव्य वारसा प्रिय पुत्रांनो तुम्हा मिळे। 
काळोखाचे करून पूजन घुबडांचे व्रत वरू नका॥ 

अज्ञानाच्या गळ्यात माळा, अभिमानाच्या घालु नका। 
अंध प्रथांच्या कुजट कोटरी, दिवाभितासम दडू नका॥ 

जुनाट पाने गळुन पालवी नवी फुटे हे ध्यानि धरा। 
एकविसावे शतक समोरी सोळाव्यास्तव रडू नका॥ 

वेतन खाउन काम टाळणे हा देशाचा द्रोह असे। 
करतिल दुसरे बघतिल तिसरे असे सांगुनी सुटू नका॥ 

जनसेवेस्तव असे कचेरी ती डावंूÀची नसे गुहा। 

मेजाखालुन मेजावरतुन द्रव्य कुणाचे लुटू नका॥ 

बोथट पुतळे पथापथावर ही थोरांची विटंबना। 
कणभर त्यांचा मार्ग अनुसरा वांझ गोडवे गाउ नका॥ 

सत्ता तारक सुधा असे पण सुराहि मादक सहज बने । 
करिन मंदिरी मी मदिरालय अशी प्रतिज्ञा घेउ नका॥ 

प्रकाश पेरा अपुल्या भक्ती दिवा दिव्याने पेटतसे। 
इथे भ्रष्टता तिथे नष्टता शंखच पोकळ फुंकु नका॥ 

पाप कृपणता पुण्य सदयता संतवाक्य हे सदा स्मरा। 
भलेपणाचे कार्य उगवता कुठे तयावर भुंकु नका॥ 

गोरगरीबा छळू नका। 
पिंड फुकाचे गिळू नका। 
गुणीजनांवर जळू नका। 

उणे कुणाचे दिसता किंचित देत दवंडी फिरू नका। 
मीच विनविते हात जोडुनी वाट वाकडी धरू नका॥ 

पर भाषेतहि व्हा पारंगत ज्ञानसाधना करा, तरी। 
माय मराठी मरते इकडे परकीचे पद चेपू नका॥ 

भाषा मरता देशहि मरतो संस्कृतिचाही दिवा विझे। 
गुलाम भाषिक होउनि अपुल्या प्रगतीचे शिर कापु नका॥ 

कलम करी ये तरी सालभर सण शिमग्याचा ताणु नका। 
सरस्वतीच्या देवळातले स्तंभ घणाने तोडु नका॥ 

पुत्र पशूसम विकती ते नर, नर न नराधम गणा तया। 
पर वित्ताचे असे लुटारू नाते त्याशी जोडु नका॥ 

स्वच्छ साधना करा धनाची बैरागीपण नसे बरे। 
सदन आपुले करा सुशोभित दुसर्‍याचे पण जाळु नका॥ 

तरुणाईचे बळ देशाचे जपा वाढवा तरुपरी। 
करमणुकीच्या गटारगंगा त्यात तयाला क्षाळु नका॥ 

सुजन असा पण कुजन मातता हत्यार हातामध्ये धरा। 
सौजन्याच्या बुरख्याखाली शेपुट घालुन पळू नका॥ 

करा कायदे परंतु हटवा जहर जातिचे मनातुनी। 
एकपणाच्या मारुन बाता ऐन घडीला चळू नका॥ 

समान मानव माना स्त्रीला तिची अस्मिता खुडू नका। 
दासी म्हणुनी पिटू नका वा देवी म्हणुनी भजू नका॥ 

नास्तिक आस्तिक असा कुणीही माणुसकीतच देव पहा। 
उच्च नीच हा भेद घृणास्पद उकिरड्यात त्या कुजू नका॥ 

माणूस म्हणजे पशू नसे। 
हे ज्याच्या हृदयात ठसे। 
नर नारायण तोच असे। 

लाख लाख जन माझ्यासाठी जळले मेले विसरु नका। 
मीच विनविते हात जोडुनी वाट वाकडी धरू नका॥ 
(प्रथम प्रकाशन 'सकाळ' दिवाळी, १९९६)

I won the cup

I won the cup, a photo by Pradnya Shidore on Flickr.

A group of young cricket (the most popular game watched in India) enthusiasts sit on the footpath of the Fergusson College road after celebrating the victory of team India in ICC World Cup 2011. India beat Sri Lanka to win the cup after 28 years.

The Mystery of Vanishing Bees

Do you know what apples, almonds, broccoli, cashews, garlic, mangoes, peaches, raspberries and tea have in common? Give up? They all depend on bees to help with their sexual reproduction.

In fact, did you know that every third bite of food that you consume depends on our buzzing buddies, the bees? The busy little gals (the workers are unfertilized females) do a lot for us by pollinating plants and flowers worldwide.

Unfortunately, they're dying by the millions and no-one knows why. It’s safe to say our world won’t be the same without them.

‘No more bees, no more pollination, no more plants, no more... people’ is a quote often attributed to Albert Einstein, though there doesn’t seem to be any evidence that he actually said it. Not that it matters. The attribution is less important than the content.

Few years back 'The New Internationalist' dedicated it's full issue on the mystery of the disappearance of the bees. The study reveals many shocking facts.

This disappearance is a wake-up call, a signal that our modern agricultural system is in deep crisis. People rightly worry about the loss of the big showcase mammals: the polar bear, the tiger, the wolf, the elephant. But the insect world may be a better indicator of the health of our natural systems. It’s not just the bees that are in trouble. It’s us.

To read more about it click here